Աստվածաշնչյան տողերում հյուսված Պողոս առաքյալի մտքերից մեկն ուղենշում է քրիստոնյայի նպատակասլացության անհրաժեշտությունը, քրիստոնյան համեմատվում է վազորդի և բռնցքամարտիկի հետ (Ա Կորնթ. 9.24-27):
Արագագիր դպրի` ժամանակի ձեռքն իր ընդարձակ մատյանում արձանագրեց, թե մի տարի էլ պակասեց մեր կյանքից, մի քայլ էլ արինք առաջ, դեպի մահ այն ճամփով, որ ընկած է մեր օրորոցի ու մեր գերեզմանի միջև, որ միացնում է կյանքի վերջնական սահմաններում կանգնած այդ կետերը։
Չեմ ցանկանում քննարկել Աստծո գոյությունը: Մեկ անգամ, ուսանող ժամանակ, մի առիթով ԽՄԿԿ պատմության դասախոսը հարցրեց. «Հավատո՞ւմ ես Աստծո գոյությանը»։ Ասացի. «Չգիտեմ, Նա կա՞, թե՞ ոչ, բայց Աստծո պատիժն անխուսափելի է»:
Տարիներ առաջ դեռ նոր որմնադիր կարգուած տէրհօր հարցուցի՝ արդեօք Մայր Աթոռը տեղեակ էր իր մասոն ըլլալէն, անոր պատասխանը ինծի չափազանց զարմացուց: Ժպիտ մը իր երեսին՝ ան ըսաւ «Հոգ մի ըներ բարեկամ, արդէն լուրը հասած է Վեհափառ Հօր»:
Այս օրերին Թուրքիայում «Վերադարձը Արևմտյան Ադրբեջան՝ որպես մարդու իրավունքների գերակայության կարևոր պայման» թեմայով բավականին ներկայացուցչական միջազգային կոնֆերանս է ընթանում, որի շրջանակներում ՀՀ տարածքային ամբողջականության դեմ բազմաթիվ ելույթներ են հնչել...